Od kiedy wyfrunęłam z gniazda nie zabierałam z domu jedzenia w trojakach, jak to mają w zwyczaju inni studenci, starając się samodzielnie przygotowywać posiłki i jakoś od razu mi to wychodziło –  lepiej lub gorzej. Z biegiem lat zredukowałam podkradanie przeterminowanych serów z maminej lodówki. Trzeba tu nadmienić, że moja ukochana mamusia w dyscyplinie zostawiania różnych rzeczy w lodówce po terminie ważności (czasem rocznym) plasuje się w światowej czołówce. Staram się więc podczas moich sporadycznych pobytów w domu zawsze zaglądać do szuflady w lodówce i wyrzucać spuchnięte mozzarelle i kraść camemberty, bo to przecież ser pleśniowy. Wmawiam sobie, że im starszy tym lepszy.
Wracając, jedyne co chyba zawsze będę przywozić, mimo że sama robię już dżemy to konfitura malinowa! Mama robi najlepszą – z ogródkowych pysznych malin. Wczoraj otworzyłam pierwszy słoik i ku mojemu zaskoczeniu okazało się, że jest to konfitura malinowo-wiśniowa. Moje odkrycie. Idealnie komponuje się z mocno słodkim kremem czekoladowym!
Mimo samych słodkości, ciasto nie okazało się mdłe. Jest przyjemne i rozpływa się w ustach. Dla wielbicieli czekoladowych smaków idealne:-)
Zdjęcia całego torcika nie ma i nie będzie. Po pierwsze – dni stają się coraz krótsze i było już za ciemno na zrobienie zdjęcia, a oświetlenia brak. Do rana nie mogłam zaczekać, bo wyglądało za dobrze;-)

Potrzebujemy:
Na ciasto:

• 2 szklanki mąki pszennej
• szklanka cukru trzcinowego
• 1/2 szklanki kakao
• 1 1/2 łyżeczki sody oczyszczonej
• 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
• szczypta soli
• szklanka jogurtu naturalnego
• 1/2 szklanki oleju
• 2 duże jajka
• 150 ml mocnego espresso