Z tego, o pamięć mnie nie myli pierogi na moim blogu pojawiają się po raz pierwszy i z pewnością nie ostatni, bo głęboko na dysku czekają z innym farszem. Ale te z jagodami są wyjątkowe. Podczas ich robienia wspominałam dzieciństwo i „zabawy” z jagodami:)

Pamiętam, kiedy miałam może z 9 lat razem, ze starszą kuzynką wybrałyśmy się do lasu na jagody (w moich okolicach nie mówi się na nie borówki, jak zwykli to nazywać ludzie z gór). Mama zapakowała mi w lniany plecaczek (taki hipisowski ze wzorkami) słoik i zakrętkę. Miałam nazbierać litr na wieczorny deser i ciasto. Dostałam również gumowe rękawiczki, żeby nie pobrudzić paluchów. Ale jak to dziecko, wolałam na własnej skórze przekonać się jak bardzo barwią ręce jagody. Małe rączki całe w jagodach, buzia cała w jagodach, chociaż rodzinka powtarzała mi: nie jedz prosto z krzaka, trzeba je umyć. Ale jak to dziecko nie słuchałam. Cała umorusana wróciłam do domu. Po zejściu z roweru i zdjęciu plecaka okazało się, że nie dokręciłam słoika i jestem jagumisiem. To, że plecak był do wyrzucenia, to nic. Cała bluzka w jagodach i moje plecy. Nie mogłam ich doszorować, mama nie mogła doszorować. Następnego dnia nad jeziorem pewnie większość plażowiczów myślała, że mnie w domu biją. Ale to tylko jagody. Brudne plecy „sprały się” całkowicie po dobrym tygodniu. Także przestrzegam Was. Jedzcie jagody ostrożnie i dobrze zakręcajcie słoiki. Od czasu zabarwienia pleców już się nie zastanawiam dlaczego jagody sprzedaje się na litr, i w słoikach. W siatce by się rozbryzgały i ciuchy pochlapały.

Pierogi robi się naprawdę szybko, jedyny wysiłek to wyrobienie ciasta, a lepienie to czysta przyjemność i miła zabawa. Możecie je zrobić też zimą, korzystając z mrożonych jagód lub takich zasypanych cukrem i zawekowanych ze słoika – gwarantuję, że poczujecie zapach lata…

Potrzebujemy: (na około 25-30 pierogów):

• 300 g jagód
• 1/4 szklanki cukru
• 300 g mąki (ja użyłam w proporcji 1:3 z orkiszową)
• łyżka oliwy z oliwek
• szklanka gorącej wody
• szczypta soli