Kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy trochę lata! To przysłowie w pełni oddaje pogodę jaką mamy dzisiaj za oknem. Jak większość z Was pewnie wie, na co dzień po mieście jeżdżę rowerem – w tym roku nawet nie robiłam przerwy na zimę. Musi już konkretnie lać i zrywać drzewa, żebym zdecydowała się na cuchnący autobus.Read more
W moim rodzinnym domu na Wielkanoc nie ma tradycji podawania jakiś szczególnych dań – tak jak na Wigilię. W pierwszy dzień Świąt rano jak wszyscy już wstali, robiłyśmy z mamą wspólne śniadanie z tego, co zostało poświęcone dzień wcześniej. Dodatkowo gotowaliśmy jajka na miękko i uderzaliśmy nimi o siebie, kogo skorupka jajka nie pękła –Read more
Mam to szczęście, że serniki zawsze wychodzą mi dobre w smaku, nie zawsze jednak wyglądają tak jakbym tego chciała. Dzieje się tak, bo jestem w gorącej wodzie kąpana i szybko chcę przełożyć sernik na paterę.Serniki mają to do siebie, że KONIECZNIE TRZEBA JE SCHŁODZIĆ minimum kilka godzin, a najlepiej całą noc. Inaczej wizualna klapa. ZnudziłyRead more
Wiosna już na dobre się rozgościła, nie tylko jabłonie zakwitły, ale na targach pojawiły się już pierwsze nowalijki. Do kanapek w końcu mam polską smaczną sałatę, rzodkiewki, pomidory, które zaczynają smakować jak pomidory i są już bardziej czerwone, a nie wyblakłe i bez smaku. W tym roku przez całą zimę powstrzymywałam się przed zakupem pomidorów.Read more
Francja jest numerem jeden (zaraz po Włoszech i Bałkanach) wśród moich marzeń podróżniczych. Do Paryża wybieram się nie od dziś jak wiadomo. Kiedy wczoraj przeglądałam zdjęcia na dysku komputera wpadłam na folder: Paryż. Na początku ogarnęło mnie totalne zdziwienie: Halo Ziemia! Nie byłam w Paryżu. Ale kiedy otworzyłam plik wszystko stało się jasne! Pożyczyłam aparatRead more
Bardzo ciężko było mi znaleźć w głowie odpowiednią nazwę dla tych ciasteczek z książki Delia’s cakes w języku polskim:) Po prostu bardzo podoba mi się ich nazwa, a w tłumaczeniu jest długo i mi jakoś nie brzmi;) Ciastka są dość słodkie, ale w kombinacji z gorzką herbatą idealnie współgrają. Ostatnio wykorzystuję słodkie pomarańcze, boRead more
Granola to chyba jedno z moich ulubionych śniadań. Zawsze mam problem z tymi kupnymi mieszankami, bo po pierwsze nie są tak chrupiące jak domowe, a po drugie zawsze mi w nich czegoś brakuje, a czegoś jest za dużo. Komponując własną mieszankę mamy pewność, że będą w niej tylko lubiane przez nas składniki. Jak ktoś nieRead more
Ostatnio eksperymentuję z mąkami bezglutenowymi. Przepisy będę zamieszczać stopniowo, bo niektóre receptury muszę jeszcze dopracować, żebym miała pewność, że korzystając z przepisu w 100 % ciasta Wam wyjdą. Dzisiaj ciasto, które nie ma możliwości, że Wam nie wyjdzie. Jest banalnie proste! Myślę, że siedmiolatek dałby radę, gdyby przygotować mu potrzebne składniki;-) Podczas pieczenia szarlotki zapachRead more
Dzisiaj klasyczne rogaliki drożdżowe, z wspomnianej wpis temu wdzięcznej książki „Piekę ciasta i ciasteczka”. Książka jest podarta, ma powyrywane strony, ale uwielbiam zaglądać i korzystać z tych prostych przepisów. Zastąpiłam część białej mąki orkiszową i razową zupełnie przez przypadek, bo w szafce zabrakło mi wystarczającej ilości białej mąki, a chciałam zrobić dużą porcję. Biały cukierRead more
Do ciasta parzonego zabierałam się jak pies do jeża. W głowie miałam wielką kopyść trzymaną w ręce babci koleżanki i cudownie żółte od jaj ciasto. A potem lekko kruche, wyrośnięte, lekkie, rozpływające się w ustach, już upieczone ptysie. Koniecznie z bitą śmietaną! Myślałam, że nie ma się co zabierać, bo nie podołam. Żeby upiec ptysieRead more
Mam taką jedną ulubioną książkę, a w zasadzie poradnik Wandy Piotrowiakowej „Piekę ciasta i ciasteczka”, który jest tak stary jak ja. Zawsze, kiedy szukam podstawowych receptur sięgam do tej książki. Zmieniam zazwyczaj margarynę na masło, dodaję coś od siebie, ale trzymam się „kręgosłupa” przepisu. Moja babcia Tereska robi najlepsze pączki, jakie jadłam i pewnie długoRead more
Zimowe ferie kojarzą mi się z górką zasypaną śniegiem pomiędzy blokowiskami, gromadką dzieci ubranych w grube święcące kombinezony, z sankami i ze zmarzniętymi uszami i policzkami. Myślami wracam do błogich czasów dzieciństwa, kiedy moim jedynym zmartwieniem spędzającym sen z powiek było nacieranie śniegiem przez kolegów z klasy. To była ich ulubiona zabawa, która polegała naRead more